Digitaal Huis Wageningen

John van der Mast helpt om het spreekuur zo goed mogelijk te laten verlopen

Grote kans dat je op het spreekuur van het Digitaalhuis John van der Mast (68) aantreft. Op het spreekuur hebben hij en zijn medevrijwilligers in ruim anderhalf jaar tijd ongeveer 200 bezoekers gehad. “We doen alles om het spreekuur zo goed mogelijk te laten verlopen.”

“Sinds mijn 19e heb ik in de IT gewerkt”, zegt hij. Veel computers waren er destijds nog niet, maar “een oom die programmeur was, maakte me enthousiast. In Delft kon je informatica als bijvak doen en, hoewel ik die studie niet heb afgemaakt, was ik gewild. Computers waren in opkomst. Ik kon op verschillende plekken aan het werk, zeker na nog een opleiding voor systeemontwikkeling en programmering.”

“Op m’n 62e ging ik met pensioen en de eerste twee jaar heb ik een beetje aangerommeld. In mijn wijk, Noordwest, kwam toen een initiatief voor 65+’ers. Ik ging erheen, nog net geen 65. Ze zeiden: ‘we zoeken iemand die een beetje verstand heeft van computers’. We kwamen als clubje bij elkaar in de basisschool. Ze noemden ons ‘groep 9’. De voorzitter van groep 9 vertelde dat hij lid was van Samenspraak van ’t Gilde. Net zoiets als het Digitaalhuis, maar dan alleen om spreektaal te oefenen. Daar ben ik begonnen met begeleiden van een nieuwkomer.”

“’t Gilde is een partner in het Digitaalhuis. Toen dat startte, heb ik me aangemeld voor het spreekuur. Ik begeleid er nu ook iemand en help soms mensen met vraagjes over computer of een app.”

“Veel moesten we nog uitzoeken in de begintijd van het spreekuur. Hoe doe je een intake, wat registreer je, hoe help je, stuur je ze door naar Toptaal of Samenspraak of schakelen we een Digitaalhuisvrijwilliger in? Ik heb een systeem opgezet voor registratie en begeleiding, met bijvoorbeeld evaluatieformulieren.”

Ja, erkent hij, “soms ben ik wel nieuwsgierig of mensen uiteindelijk goed terecht zijn gekomen.” Het is in elk geval leuk werk, vindt hij. “Ik wil graag mensen helpen die niet weten waar ze heen moeten met hun vragen. Valt niet altijd mee, maar het geeft wel voldoening als je iemand echt op weg kunt helpen. Ze zijn soms heel erg blij dat ze dingen kunnen lezen of een formulier invullen zonder hulp van de kinderen.”